Текст песни Khali (Shahin Najafi) с переводом

شب خسته ازیه تکرار روزمره/

روز با تو تا طی شه این شب مسخره

یکی و گاهی می دیدیم و می گفتیم پدر/

پدر ولی وقتی تا وقتی زنده س پدر

بعد مادر موند و لباسای چرک مردم/من تو یه گله گرگ و تو کوچه ها گم

سهم داداش از دنیامون اعتیاد بود/همه تو سختی بودیم واسه اون زیاد بود

بس نبود واسه یه لقمه نون تو سری خوردن/همه چی رفت جز آبرو که اونم بردن

کسی خواهرمو ندید دوباره تو محله/من واسه چی زنده بودم این بود مسئله

که شاید این زندگی ورق بخوره/به جایی برسم دیگه عرق نسره

از پیشونی و شرمی که تو چشامه/ولی کی می دونست آخر عاقبت اعدامه

که صدا به داد ما نرسیده خفه شد/قانون یه خیابونه که یه طرفه شد

هرچی جرممه بگو حبسشو می کشم/من هرچی می کشم از همین اجتماع می کشم

وقتی رای می خوان کسایی مث امثال منو/با یه کیلو برنج میخرن و می ندازن جلو

سی ساله که کوچه خاکیامون خاکی ان/آسفالت خوبه ،خوبه اما واسه مردن

که کسی مث منو جلو روت دار بزنن/یه مشت مریضم واستادن تخمه بشکنن

که فیلم بگیری وقتی یکی جون می کنه/دس مریزاد این مرام یه هموطنه

که نه مرگ منو و این دار صلوات داره/امروز من اینجام و فردا سر تو بالا داره

مث جون کندن زندگیمو تمام لحظه هام/ منمو بغضامو اشکامو درد تنهاییام

منمو حس بی کسی و از غم پرپر شدن/ این یه حقیقت تلخ که دارم از پا در میام

من بالا دارم چون کسی منو نفهمید / این همه چش بود ولی کسی منو ندید

من نماد یه ملت رو به انحطاطم / وقتی مرگ میشه جریمه ی انضباطم

بالا دار حتی فرصتی واسه نصیحت نی /ما که میریم اما تو میمونی این نصیحت نی

ما که داریم میریم فقط تو رو جون مولا / اون بچه رو نیار واسه ی تماشا

نزار از الان ذهنش درگیر دار شه / نزار این صحنه روی مغزش سوار شه

اونم فردا وقتی که فشار بش بیاد / اونم وقتی بزرگ شد و حقشو بخواد

اونم وقتی عصبی شد از بدی اوضاع / زور میشه منطقش توی اجتماع

اونم میگه چون همه بدن اونم بد میشه / توی کنکور بد زندگی رد می شه

ما بد بودیم اجتماع از ما بد تر بود / نجنبی میزندت زمین خیلی زود

هرکدوم ما که یه جوری داریم میریم فنا/ اون بالاییا خوشحال ترم میشن دادا

ما که رفتیم اما تو یکی مثل من نباش / تیزی رو بزار زمین قلم بردار بجاش

حالا منم و اینجا و چشای تو، طناب دار / بکش صندلی رو از زیر پام سرکار

مث جون کندن زندگیمو تمام لحظه هام/ منمو بغضامو اشکامو درد تنهاییام

منمو حس بی کسی و از غم پرپر شدن/ این یه حقیقت تلخ که دارم از پا در میا