Vajaus miehistössä kesken jääneen talkoon,
musta mies lyö lapionsa nietokseen.
Taloyhtiössä lippu puolisalkoon,
maaliskuussa tuuli pyyhkii kyyneleen.
Meitä sadatteluttavat sormet jäiset
pappi ylitöinä kertoo juttujaan
kahvipöydän luona vitsit väkinäiset
aivot autioina soivat hysteriaa tulvillaan.
Hän nyt jostain katsoo meidän ihmisvanaa
ehkä hymyilee, hän saattaa naurahtaa, hah
ylistystä vain, ei yhtään pahaa sanaa
kuinka paljon pikku juttu aikaan saa.
Kuinka ahkerasti joskus töitä tehtiin
iltayöstä aina aamuaurinkoon,
yksi kuolema ja naama kaikkiin lehtiin,
korppikotkat, niiltä viimein myötämieltä saanut oon.
Keskiyöllä, kun peijaiset hiljenee,
outo kulkija vaeltaa.
Painaa korvansa maahan ja kuuntelee
oman verensä kohinaa.
Lintuviidasta tuuli nyt unta tuo,
kukat kuihtuvat huurteeseen.
Kaikki häipyy kuin ois ollut unta tuo,
matkaa huomeneen.
Onko taivaassa hän nyt vai helvetissä,
tyhmä kysymys, se vastaamatta jää.
Yhdentekevää hän olkoon vaikka missä,
joka paikassa on monta ystävää.
Uusi aamu, käymme kiinni työhön uuteen
vielä silmissämme suola kirveltää.
Vaikka jaksaisimme elää ikuisuuteen
joka kerta meistä tuntuu että kaikki kesken jää…
(Hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen…
…juurilleen…
hän palannut on juurilleen…
…juurilleen…
hän palannut on juurilleen…
…juurilleen…
hän palannut on juurilleen…)
(Laudamus te, benedicamus te,
adoramus te, glorificamus te.
Laudamus te, benedicamus te,
adoramus te, glorificamus te)
Hän on poistunut hommansa tehtyään
hän on ansainnut seppeleen
joilla kesken on työnsä
ne painaa pään
ja ne puhuvat hiljakseen.
Uusi aamu ja viikko ja uusikuu
me elämme edelleen,
sillä puusta jos pystyyn se kuivettuu
saa vain koristeen.
(Hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen
hän palannut on juurilleen)
Siellä jonottaa hän luona taivaan portin,
tilaa oluen ja selaa Iltistään.
Portsarikin hymyilee ja tarjoo Nortin,
eikä vaadi lomakkeita täyttämään.
Hän saa kitaran ja kunnon jenkkikamaa.
Katsoo väkeä, taas monta vainajaa.
Pari sointua hän näppää Alabamaa,
loppuillan käsivarsiin nimmareita raapustaa.
Itsesääliämme jäämme murehtimaan,
emme ymmärtää voi mitään ennen kuin
hänen laillaan saamme homman viimein himaan
maailmamme keinutamme alassuin.
Nikkekään ei enää saavu aulaan,
hänkin uskoi löytäneensä satumaan.
Sinne päästäkseen hän kiskoi narun kaulaan,
sitä koko loppuelämänsä joutui katumaan.
Перевод песни Juuret
Недостача команды в недостроенном доме,
черный человек хлопает лопатой по снегу.
В жилищной компании билет на полупансион,
в марте ветер сотрет слезу.
Нас оседлали ледяными пальцами,
священник в сверхурочное время рассказывает свою историю
за кофейным столиком, шутки заставили
мозг опустеть, истерия переполнена.
Он смотрит на наш человеческий след.
может, он улыбается, может, смеется.
просто Хвала, ни единого плохого слова,
как много может сделать мелочь.
Как усердно они трудились иногда
с вечера до рассвета,
одна смерть и лицо во всех газетах,
стервятники, я, наконец, им сочувствую.
В полночь, когда гоблины замолкают,
странный странник блуждает.
Прижимает уши к земле и слушает
шум собственной крови.
* Птичий плащ * * ветер-мечта, *
цветы увядают в морозе.
Все уходит, как будто это был сон, тот,
кто заметил это путешествие.
Сейчас он на небесах или в аду,
глупый вопрос, он не ответит.
Куда бы он ни пошел, ему все равно,
везде много друзей.
Новое утро, мы приступим к работе над новым, все
еще в наших глазах, соль горит.
Даже если мы сможем жить вечно.
каждый раз мы чувствуем, что все еще продолжается ...
(он вернулся к своим корням
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням...
... корни...
он вернулся к своим корням...
... корни...
он вернулся к своим корням...
... корни...
он вернулся к своим корням...) (
Laudamus te, benedicamus te,
adoramus you, glorificamus you.
Laudamus te, benedicamus te,
adoramus te, glorificamus te)
Он ушел с тех пор, как сделал свою работу.
он заслужил венок,
которые в середине своей работы
весят голову
и тихо разговаривают.
Новое утро, неделя и Новая Луна,
мы все еще живем,
для дерева, если оно высохнет,
это просто украшение.
(Он вернулся к своим корням .
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням.
он вернулся к своим корням)
Его ждут у врат рая,
закажите пива и просмотрите их ночи.
Вышибала улыбается и предлагает Норт,
и не требует заполнять формы.
У него есть гитара и хорошие вещи от янки.
Смотрит на людей, еще много мертвых.
Несколько аккордов он играет в Алабаме,
до конца ночи у меня на руках автографы.
Нам осталось беспокоиться о себе,
мы ничего не можем понять, пока,
как он, мы, наконец, не закончим работу.
наш мир раскачивается все ниже и ниже.
Даже Никки больше не приходит в вестибюль,
он думал, что тоже нашел сказку.
Чтобы добраться туда, он натянул веревочку на шею,
вот о чем тебе пришлось сожалеть всю оставшуюся жизнь.
TanyaRADA пишет:
- спасибо! От Души!!! ( Улыбаюсь...)все так!!!Liza пишет:
Любимая песня моей мамы