Текст песни Radom (Paweł Domagała) с переводом

Znowu siedzę na tej ławce, znowu patrzę na ten świat

Jakbym nigdy nie wyjechał, jakby zawsze było tak

I choć tyle się zdarzyło, i choć prawie wszystko mam

Czasem tęsknię tak, czasem czegoś mi brak

Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, co powiedziałbym?

Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym

Że choć wszystko mam, czasem tęsknię tak, czasem bardzo chcę

Przez zielone korytarze

Z głową pełną marzeń

Znów przebiec chcę

Nic nie wiedząc wciąż o sobie

Nie wiedząc nic o tobie

Wciąż wierząc w cud

Przez zielone korytarze

Z głową pełną marzeń

Znów przebiec chcę

Nic nie wiedząc wciąż o sobie

Nie wiedząc nic o tobie

Wciąż wierząc w cud

Tu gdzie wszystko się zaczęło, tu gdzie był mój cały świat

Tutaj była pierwsza miłość, pierwsza strata, pierwszy strach

Znowu siedzę na tej ławce, wspominam tamten czas

I jeszcze tyle chcę, jeszcze tyle mi brak

W tym dziwnym mieście, gdzie największe są sny

Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym

Że choć wszystko mam czasem tęsknię tak, czasem bardzo chcę

Przez zielone korytarze

Z głową pełną marzeń

Znów przebiec chcę

Nic nie wiedząc wciąż o sobie

Nie wiedząc nic o tobie

Wciąż wierząc w cud

Przez zielone korytarze

Z głową pełną marzeń

Znów przebiec chcę

Nic nie wiedząc wciąż o sobie

Nie wiedząc nic o tobie

Wciąż wierząc w cud

W tym dziwnym mieście, gdzie największe są sny

Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym

Że choć wszystko mam czasem tęsknię tak, że aż skręca mnie

Czasem bardzo chcę, że aż skręca mnie

Pamiętam, pamiętam

Pamiętam, pamiętam

Pamiętam, pamiętam

Pamiętam, pamiętam

Перевод песни Radom