Mijn lieve vent, als ik jou zo zie slapen
Zo heerlijk rustig op jouw peluwtje van dons
Dan moet ik dikwijls denken aan de stakkers
Die het zo veel minder hebben, schat, dan jij bij ons
Dan zie ik ze voor me, met hun bleke snuitjes
Dan zie ik ze voor me, met een ingevallen mond
En ook hun bedje zie ik in gedachten
Wat vuile lompen op een koude harde grond
Ze dragen nooit, als jij, een wit hansopje
Ze hebben menigmaal geen hempje aan hun lijf
Ze horen nooit een vriendelijk wiegeliedje
Hun oogjes sluiten bij gemor en bij gekijf
En als ze dromen is het van de slagen
En van de snauwen die ze kregen overdag
En o zo zelden speelt er om hun lippen
Wanneer ze slapen, eens een glimpje van een lach
Ze komen 's morgens uit de nauwe sloppen
Waar nooit een sprankje van een zonnestraaltje valt
Ze kijken angstig om naar het gore krotje
Waar vader dreigend achter hen zijn vuisten balt
En op hun zwakke krom gegroeide beentjes
Gaan ze de hele dag weer schuren langs de straat
En in hun lege, hongerige maagjes
Komt het afval, dat een hond nog liggen laat
Mijn lieve vent, als ik jou zo zie slapen
Zo heerlijk rustig, in je mollig warme bed
Dan wordt er dikwijls naast jouw blozend snuitje
Opeens een beeldje van zo’n schooiertje gezet
En dan voel ik het opeens zo heftig
Dat er een onrecht is in onze maatschappij
Want is zo’n arme, kleine bleke schooier
Niet ook een mensenkind, onschuldig zoals jij?
En ben je later eenmaal man geworden
Kijk dan maar nooit minachtend op een schooier neer
Maar vind in het steunen en het troosten der misdeelden
Je mooiste levensdoel, mijn schat, je grootste eer
En wil een schooier je zijn hand soms reiken
Let op zijn hart, kind en kijk niet naar zijn kledij
Want dikwijls vind je in de fijnste kleren
De grootste schooiers juist in onze maatschappij
Перевод песни Een Liedje bij de Wieg
Мой дорогой друг, я смотрю, как ты спишь вот так.
Так мило и тихо на твоем пушистом меху,
Я часто думаю о бедных.
У кого это гораздо меньше, дорогая, чем у тебя с нами.
Я вижу их с бледными носами.
Затем я вижу их перед собой, с опавшим ртом.
И еще я вижу их постель в мыслях,
Какие-то грязные лохмотья на холодной твердой земле,
Они никогда не носят белую розу, как ты.
У них часто нет Подола на теле.
Они никогда не слышат дружеской песни из колыбели,
Их глаза близки к ворчанию и рычанию?
И когда они мечтают, это из-за ударов
И щелчков, которые они получили в течение дня.
И о, так редко их губы играют, когда они спят, проблеск улыбки, они выходят из узких трущоб утром, где никогда не мелькает луч солнца, они выглядят напуганными, глядя на подлую лачугу, где отец балует кулаками, угрожающими позади них, и их слабенькие согнутые ноги растут, они будут весь день шлифовать улицу.
И в их пустые, голодные животы
Приходит мусор, который собака оставляет позади.
Мой дорогой друг, я смотрю, как ты спишь вот так.
Так чудесно тихо, в твоей пухлой теплой постели,
А потом часто рядом с твоим смущенным лицом.
Внезапно появилась фигура какого-то подонка,
И вдруг я почувствовал себя таким сильным.
Что в нашем обществе несправедливость,
Потому что такой бедный, маленький бледный бездельник
Даже не человек, невинный, как ты?
Ты когда-то стал мужчиной?
Никогда не смотри на бездельника с презрением.
Но найди, кто поддержит и утешит страдальца,
Твоя величайшая цель в жизни, моя дорогая, твоя величайшая честь,
И бездельник хочет протянуть тебе руку, иногда
Следи за его сердцем, дитя, и не смотри на его одежду.
Ведь часто ты находишь в лучших одеждах
Самых больших неудачников в нашем обществе.
TanyaRADA пишет:
- спасибо! От Души!!! ( Улыбаюсь...)все так!!!Liza пишет:
Любимая песня моей мамы