Текст песни Biblioteka (Michał Tomasik) с переводом

Odkąd pamiętam, a nawet wcześniej

Co noc, codziennie piszę powieści

Spisuję nowele, a nawet dłuższe formy

Składam to w księgi, a tomiki w tomy

Tego tyle nazbierałem już, że mam bibliotekę

W wielkiej bryle tu zbierają kurz, ja tu jak najlepiej

Ułożyłem je w indeksy, według kategorii

A one mi na opak pozdrawiają mnie z podłogi

Kiedy piszę nowe rzeczy składam je na bliższe półki

Do bieżących tekstów, do poczesnych wspomnień

By mieć je pod ręką staram się mieć tam kontrolę

Ale one mi na opak dalej na podłodze swoje

Czasem między mną, a książkami staje ściana ognia

I choć szukam go, nie ma sposobu, by się do nich dostać

I choć szukam go i bardzo chcę, to cud że ogień nie staje na książkach

Ostatnio spotkałem Rysia z klasy

Byliśmy z tych grzecznych raczej

Z tych grzecznych ostatni

Nie pamiętam jednak żadnej akcji

Tylko pojedyncze przypadki

Nieśmiesznych historii z wakacji

Nie pamiętam strachu ze szkoły

Tych bullies, z którymi potem biłem piony

Tych ludzi, gdzie są ich imiona?

Gdzie są nasze miejscówki w głowach?

Szkoda, bo chciałem być ich kronikarzem, Anonimem

Coraz bardziej chciałbym mieć na co zwalić winę chociaż

A parę lat temu godziny na rozmowach z obcymi

Żeby nie być martwym w środku i poczuć to, co oni przeżyli

Żeby zapamiętać historie, chwile

I spisać wnioski a pamiętam tyle…

Перевод песни Biblioteka