Текст песни 7-14-21 (LC rapper) с переводом

Θυμάμαι στο δημοτικό παρέες συμμορίες

Τρέχαμε τα διαλείμματα και κάναμε αλητείες

Ήθελα να κατακτήσω την γη με ένα σπαθί

Ντυνόμουν Lucky Luke, Ζορό, σαν τον Πειρατή

Παιδί με φαντασία. Έγραφα ιστορίες

Από τότε κατέγραφα δικές μου εμπειρίες

Σ' ένα ημερολόγιο «δεν με θέλει η Μαριλένα»

Μα τελικά με θέλει ατελείωτα η πένα

Με ένα Casio πανάκι ήθελα να γίνω μουσικός

Δεν ήμουν δυναμικός. Απλά αντιδραστικός

Αγαπούσα τον παππού μου. Μου έδειχνε πατέντες

Τον θυμάμαι στα αμπέλια που κάναμε κουβέντες

Με ένα ποδήλατο τριγυρνούσα στην γειτονιά

Καθημερινά ήταν η δική μου λησμονιά

Ανέμελο χαρούμενο παιδί κι αθλητής

Αγωνιστής δρομέας στην ζωή ποιητής

Χρόνο με τον χρόνο καταγράφω όσα βιώνω

Με αγάπη δυναμώνω να πολεμώ τον πόνο

Θυμάμαι γεγονότα, χαρακτήρα διαμορφώνω

Στα εμπόδια πεισμώνω. Τα όνειρά μου εκπληρώνω

Χρόνο με τον χρόνο καταγράφω όσα βιώνω

Με αγάπη δυναμώνω να πολεμώ τον πόνο

Θυμάμαι γεγονότα, χαρακτήρα διαμορφώνω

Μα φοβάμαι που ακόμα μεγαλώνω

Δεκατεσσάρων πλέον στο γυμνάσιο μεγάλωσα

Προβλήματα στο σπίτι και κάπου εκεί σκάλωσα

Οι φανταστικές ιστορίες, γίνονται στίχοι

Από το χαρτί τραγούδια μα τα ακούνε μόνο οι τοίχοι

Νιώθω ράππερ κι ας είμαι ακόμα ακροατής

Eminem στα αυτιά μου. Με φαντάζομαι επί σκηνής

Το Casio πανάκι ακόμα συνοδοιπόρος

Σε μουσικές περιπλανήσεις μου μπήκε ο σπόρος

Έρωτες και φλερτ με διάφορες κοπέλες

Παρα ήμουν ντροπαλός και μου κόλλησαν ταμπέλες

Ο παππούς στο αμπέλι παίζει με τα κουβαδάκια του

Πρότυπο και στήριγμα για όλα τα εγγονάκια του

Το ποδήλατο τώρα έγινε μηχανάκι

Ακόμα ανέμελος και ακόμα παιδάκι

Δεν φαίνεται να άλλαξα και πολύ από τότε

Οπότε έχω μέσα μου το παιδάκι πότε πότε

Είκοσι-ενός ετών, πρώτη χρονιά σπουδές

Μα δες πόσο μικρές, είναι οι διαδρομές

Αφηγούμαι ιστορίες στα τραγούδια μου ακόμα

Κι ακόμα, δεν νιώθω ότι έχω ανοίξει το στόμα

Ήρωας τελικά είναι ο κάθε βιοπαλαιστής

Κατεστημένου αρνητής και ο κάθε ακτιβιστής

Που φωνάζει wake up Cyprus σ' όλες τις διαδηλώσεις

Τι να πιστέψω φώναζα μα δεν σε είδα να με νιώσεις

Την καρδιά μου τελικά κλέβουν δυο γαλάζια μάτια

Ανεκτίμητης αξίας, ακριβά σαν διαμάντια

Ακόμα γράφω! Γιατί γράφω; Η μουσική ζωή μου

Με το Hip hop αντέχω! Hip hop από το πρωί μου

Αποχαιρετώ τον παππού μου στα είκοσι-δύο

Δεν παίζει πια με τα κουβαδάκια του ρε θείο

Δεν είμαι πια ανέμελος. Ούτε έχω μηχανάκι

Το άγχος με τρώει και δεν είμαι πια παιδάκι

Τόσα χρόνια κι άλλα τόσα ακόμα θα περάσουν

Κάποιοι θα μας σχολιάσουν κι άλλοι θα μας δικάσουν

Εικοσιτόσων χρονών ελπίζω κάτι να έμαθα

Έχω χύσει δάκρυα, ιδρώτες κι αίματα