Lääkitsen itseni rukouksin
Mutta otan niitä lääkkeeksi vain
Ovat myrkkyni jotain aivan muuta
Mua vahvempaa
Kuolleiden lehtien tuoksu on koti sydämen
Outo rakkaus hiipuvaan lämpöön
On rakentanut
Muodon antanut
Kirous kulkee rataa
Joka muodoltaan tunnistetaan
Ei mitenkään voi pysäyttää
Aistittu täydellisyys
Kaikupohjaltaan kuin ihmisyys
Valossa haalistuu pois
Sen kirous on sama kuin mun
Pelkään onnellisuutta
Sillä tunnen sen vastakohdan
Päivää on seurattava illan
Ei voi muuttaa
Kirouksella on kasvot
Jotka ihmistä muistuttaa
Sen äänessä asuu lupaus
Se valehtelee myös itselleen
Kirous kulkee rataa
Joka muodoltaan tunnistetaan
Ei mitenkään voi pysäyttää
Aistittu täydellisyys
Kaikupohjaltaan kuin ihmisyys
Valossa haalistuu pois
Sen kirous on sama kuin mun
Puolet minusta liekkeihin tuijottaa
Ne värini toistavat tanssissaan
Puolet rakastaa mustaa veden pintaa
Ja mitä se syvyyteen piilottaa
Puolet jäi vangiksi illuusioon
Joka itsestään rakensi uskonnon
Puolet iskee rystyset kallioon
Tunteakseen todellisen
Kirous kulkee rataa
Joka muodoltaan tunnistetaan
Ei mitenkään voi pysäyttää
Aistittu täydellisyys
Kaikupohjaltaan kuin ihmisyys
Valossa haalistuu pois
Sen kirous on sama kuin mun
Перевод песни Kirous
Я лечу себя молитвами,
Но я просто принимаю их за лекарство.
Мои яды-нечто совершенно другое,
Сильнее меня,
Запах мертвых листьев-дом для сердца.
Странная любовь к угасающей жаре
Построила
Форму, заданную
Проклятием, бежит по дорожке,
Каждая форма признана,
Нет способа остановиться.
Воспринимаемое совершенство,
Звучащее как человечество,
Свет угасает.
Его проклятие такое же, как и мое.
Я боюсь счастья,
Потому что чувствую его противоположность.
За днем должен последовать вечер,
Не могу измениться.
У проклятия есть лицо,
Которое люди напоминают
Своим голосом, живет обещанием,
Что оно также лжет самому себе.
Проклятие бежит по следу,
Каждая фигура признана,
Нет способа остановиться.
Воспринимаемое совершенство,
Звучащее как человечество,
Свет угасает.
Его проклятие такое же, как и мое.
Половина меня смотрит в пламя,
Эти цвета повторяются в их танце.
Наполовину люблю черную водную гладь
И то, что она скрывает в бездне,
Наполовину пленена иллюзией
Того, кто сам создал религию,
Наполовину ударяет костяшками по скале,
Чтобы почувствовать себя настоящим.
Проклятие бежит по следу,
Каждая фигура признана,
Нет способа остановиться.
Воспринимаемое совершенство,
Звучащее как человечество,
Свет угасает.
Его проклятие такое же, как и мое.
TanyaRADA пишет:
- спасибо! От Души!!! ( Улыбаюсь...)все так!!!Liza пишет:
Любимая песня моей мамы