Текст песни De Achtervolging (Brainpower) с переводом

Verdomme hoe kwam hij m’n huis in, kwam hij me thuis in

Eerst was m’n leven als geluid digitaal, maar nou zit er volop ruis in

Emoties overhoop zoals de spullen in de kamer

M’n helderheid wordt vager door het continu gehamer, in m’n bovenkamer

Ik moet nu zoeken naar een uitweg

Zie het leven als een raam; straks is m’n ruit weg

Ontsnappen vol gesnapte woorden maar ik snap het niet

Proberen grip te krijgen maar ik vat het niet, en zag het niet

Ook al zie ik het nu voor me staan

Ongeacht het hoe en waarom: ik heb het niet gedaan

Het is een misverstand, ik kom er vast wel later op

Maar speel nu echt geen spel want m’n leven staat erop

De achtervolging, er is geen uitweg, waar moet ik heen samen

Met paranoia, voel ik me hels alleen

Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen

Op de vlucht, voor iemand die m’n leven wil ontnemen

(Brainpower)

Daar sta ik dan, daar ga ik dan

Naar buiten door de achterdeur met in m’n achterhoofd een zacht gezeur

M’n woede-meter slaat uit, ik ren de straat uit

M’n aura straalt waarschijnlijk, wanhoop en haat uit: wat maakt het uit ?!

Verloor 'm even uit het oog bij de Waag

En spring een gat in de lucht, als de ozonlaag

'k Hoop dat het goed gaat en prent me in: «ik val niet op»

Via de Bloedstraat, gauw de Wallen op

Al die sexshops en snackbars, ik zie ze langsflitsen

En moet m’n enkels dissen door een junk die staat te pissen

Laat de politie gissen, als ze toch eens wisten

En word vertraagd door een groep vragende toeristen

Laat me niet kisten, zig-zaggend langs de rooie lichten

Zie geile wichten en verbitterde gezichten

De Damstraat in, hou er de tred en de maat in

Ren naar het Nest en ga aan het einde rechts

De achtervolging, er is geen uitweg, waar moet ik heen samen

Met paranoia, voel ik me hels alleen

Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen

Op de vlucht, voor iemand die m’n leven wil ontnemen

Achtervolging, zonder uitweg, waar moet ik heen samen

Met paranoia, voel ik me hels alleen

Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen

Op de vlucht, voor iemand die m’n leven wil ontnemen

(Brainpower)

Na de ontkenning, de woede over moord in koelen bloede

Begint het compromis in m’n achterhoofd te broeden

Op m’n hoede, zet ik de tred voort, maar word gestoord

Door te denken; misschien gaat het nu, zoals het hoort

Zou de taak dan het verlossen uit m’n lijden zijn

Anoniem de straat door naar het Leidseplein

Het zit niet mee en wie niet weg, yo die is gezien

Miste de twee, jah whatever, ik neem de tien

Totdat die bij de allerlaatste halte staat

Het gaat maar al te traag en sprint nu door de, van Hallstraat

Shit daar is ie weer ! Nu weet ik dat het menens is

Één-na-laatste links, naar de eerste, Keuchenius

En zwetend nat als pis, ben ik zoveel maar ik kan niks

Over de brug, langs de nieuwbouw richting Marnix-

Straat, in de Zwagenhave de Staaf vraag ik me af hoe het nu verder gaat

De achtervolging, er is geen uitweg, waar moet ik heen samen

Met paranoia, voel ik me hels alleen

Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen

Op de vlucht, voor iemand die m’n leven wil ontnemen

Achtervolging, zonder uitweg, waar moet ik heen samen

Met paranoia, voel ik me hels alleen

Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen

Op de vlucht, vlucht, vlucht.

(Brainpower)

In m’n hoofd begint van alles te spelen

Als een rommelige jamsessie

Maar bovenaan professie staat toch echt depressie

M’n doorzetten wordt beproefd maar doorstaat de test niet

Hoe kom ik toch in deze beerput, ik rook de mest niet

Ben doodsbenauwd en leer gelijkertijd een levenslessie

Feiten snijden mij aan alle zijden; maar of ik het mes zie

Dat is de grote vraag, m’n eigen dood is het motief

Dat staat als een statief, de rest is relatief

Maar ik moet door naar de Jordaan, zal wel volstaan

Intuïtie heerst bij mijn gehoororgaan als onderdaan

En ook al is het vast de paranoia, die verder werkt

M’n instinct is net te sterk dus ga linksaf bij de Westerkerk

Er hangt een stank in m’n ziel, daarachter een gesuis

Levensdrang achteruit, en geestelijk languit

Ik zie der vast bang uit, keek even achterom bij 't Anne Frank-huis

En de gestalte zag er rank uit

Ik weet niet eens of het een zij of een hij is

Maar de wens die nu bij mij is, is dat God nu aan mijn zij is

Rechtdoor, rechtsaf, linksaf, over de brug

Gauw twee straten verder, yo daar heeft ie niet van terug

Met flashbacks in m’n hoofd bij het zien van Multatuli op de Singel

Met geliefden in de zomermaand van juli

Maar ben gauw weer wakker, het is m’n droom die uitgaat

En kom d’r achter: ik sta midden in de Spuistraat

Ik moet weg, uit deze volle steeg

Richting de Dam langs de Magna Plaza, eerst door de Molsteeg

En tot mijn grote verbazing en irritatie

Wordt mijn angst en frustatie nu omgezet in acceptatie

De ene stem zegt «Je bent niet wijs!», de andere «Hoezo?»

Achter me het paleis en rechts Madame Tussaud

Alles slomo, m’n ogen open en m’n hoofd omhoog

Ik spreid m’n armen sloom en met een hele grote boog lopen mensen om me heen

Ik voel me opgefokt en goed en met een zotte gloed, kijk ik m’n lot tegemoet

Niet wetend of ik hieraan fout of goed doe, doet het er toe

Is er meer in het spel, is het voodoo? Of zijn het engelen die zingen

Ik val om, en hoor een opera beginnen