Buikpijn | 1996

De treinen van zijn spoorbaan
Staan stil op het station
En zijn beer ligt omgevallen
Met zijn rug op het perron
Achter de LEGO-boerderijen
En de kerk van karton
Ligt zijn voetbal rood-oranje
Als een ondergaande zon
En als hij roept, dan komt z’n moeder
Die hem iets te drinken geeft
Hij is zo ziek, hij heeft zo’n buikpijn
Omdat-ie te veel gegeten heeft
De treinen gaan en komen
Op het stoffige station
Ze leurt met sigaretten
Op een overvol perron
En aan de wolkeloze hemel
Boven krotten van beton
Boven lawaaierige straten
Brandt de hele dag de zon
Ze heeft die dag nog niets verkocht
En er is geen moeder die iets geeft
Ze is zo ziek, ze heeft zo’n buikpijn
Omdat ze niets te eten heeft

Поезда его пути.
Остановись на станции,
И его медведь упал на
Спину на платформе
Позади Лего-ферм,
А церковь из картона-
Его футбол, красно-оранжевый,
Как заходящее солнце.
И когда он звонит, приходит его мать,
Которая дает ему выпить.
Он так болен, у него такая боль в животе,
Потому что он слишком много ел.
Поезда ходят и приходят
На пыльную станцию,
Она торгует сигаретами.
На переполненной платформе
И в безоблачном небе
Над бетонными лачугами
Над шумными улицами,
Весь день сжигающими солнце,
Она ничего не продала в тот день.
И ни одна мать ничего не дает.
Она так больна, у нее такая боль в животе,
Потому что ей нечего есть.