Huma Diatas Bukit | 2015

Seribu rambutmu yang hitam terurai
Seribu cemara seolah mendera
Seribu duka nestapa di wajah nan ayu
Seribu luka yang nyeri di dalam dadaku
Di sana kutemukan bukit yang terbuka
Seribu cemara halus mendesah
Sebatang sungai membelah huma yang cerah
Berdua kita bersama tinggal di dalamnya
Nampaknya tiada lagi yang diresahkan
Dan juga tak digelisahkan
Kecuali dihayati
Secara syahdu bersama
Selamanya bersama selamanya

Тысяча твоих черных распущенных волос,
Тысяча пихт, кажется, разбивают
Тысячу скорбей перед лицом НАН Аю,
Тысяча ранит боль в моей груди.
Там я нашел холм, открытый
Тысячами еловых вздохов.
Река раскалывает Хума,
Мы оба вместе живем в ней.
Похоже, больше не
Будет диресахкана, а также не будет дигелисахкана,
Если не будет усвоено
Для сиахду вместе
Навсегда вместе навсегда.