Per Vers, runoilija | 1977

Jo aamu nousee, taivas punertuu
Pois tuskan viitan hartioilta viskaan
Paikkaa vaihtaa aurinko ja kuu
(Ja taas yö iskee hampaat niskaan)
(Mä seuraan suuntaa kirkkaan johtotähden
Pyörät pyörii, päivät vierähtää
Ei tärkeää se ole, mä miksi lähden
On tärkeää vain se mä miks en jää
Mä miks en jää. Juu uu uuu)
(Mä olen kukka, jonka kylmä katse raiskaa
Ja minun toiveet kaikki valuu hiekkaan
Ja sateet tulee ja minut maahan paiskaa
En miekkaan tartu ja silti hukun miekkaan
Hukun miekkaan)
(Juu uu uuu)
Voi teitä, joista alkaa kuolemamme
Voi teitä, joita vapaus kahlitsee
Kengät hankaa meidän jalkojamme
(Ja huutaa suut ja sanat säröilee
Ja bensa loppuu valtatiellä Loimaan
Ja Sohlberg taas pilveen piiloutuu
Jää rokki auton radiosta soimaan
Ja tyhjään nurkkaan huutaa mykkä suu
Huutaa mykkä suu uu
Mä miks en jää, ooo mä miks en jää)
(Uuuu u u uuu, uuuu u u uuu)
(Uuuu u u uuu, uuuu u u uuu, uuuu u u uuu)

Утро уже встает, небо краснеет,
Прочь от плеч накидка боли,
Место, чтобы сменить солнце и Луну (
и снова ночь ударяет зубами в шею) (
я следую за яркой звездой лидерства,
Колеса катятся, дни катятся.
Не важно, почему я ухожу,
Важно лишь то, почему я не остаюсь.
Почему бы мне не остаться? Да, да)
(Я-цветок, изнасилованный холодным взглядом,
И мои надежды капают в песок,
И дождь придет, и я буду брошен на землю .
Я не возьму меч, и все же я утону в мече.
Я утону в мече)
(Juku UUUU)
Горе тебе, там, где начинается наша смерть.
Горе вам, кто связан
Ботинками свободы, потереть наши ноги (
и кричит, рты и слова трескаются,
И газ выбегает на шоссе в Лойму,
И Зольберг снова прячется в облаке
Ледяной рок на автомобильном радио
И в пустом углу, крича, немой рот,
Крича, немой рот, уу.
Почему я не останусь, почему я не останусь) (
Ууу-у-у-у, ууу-у-у) (
ууу-у-у-у, ууу-у-у, ууу-у-у-у)