Montras | 2006

Ando na berma
Tropeço na confusão
Desço a avenida
E toda a cidade estende-me a mão
Sigo na rua, a pé, e a gente passa
Apressada, falando, o rio defronte
Voam gaivotas no horizonte
Só o teu amor é tão real
Só o teu amor…
São montras, ruas
E o trânsito
Não pára ao sinal
São mil pessoas
Atravessando na vida real
Os desenganos, emigrantes, ciganos
Um dia normal,
Como a brisa que sopra do rio
Ao fim da tarde
Em Lisboa afinal
Só o teu amor é tão real
Só o teu amor…
Gente que passa
A quem se rouba o sossego
Gente que engrossa
As filas do desemprego,
São vendedores, polícias, bancas, jornais
Como os barcos que passam tão perto
Tão cheios
Partindo do cais
Só o teu amor é tão real
Só o teu amor…
Idę poboczem
Potykam się w zamieszaniu
W dół aleją
I całe miasto podaje rękę
Idę ulicą, pieszo i ludzie mijają mnie
Śpiesząc się, rozmawiając, przede mną rzeka
Lecące mewy na horyzoncie
Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa
Tylko twoja miłość…
Są wystawy, ulice
I ruch samochodów
Nie stających nawet na światłach
Są tysiące osób
Idących przez życie prawdziwe
Rozczarowani, emigranci, Cyganie
Zwyczajny dzień
Jak bryza wiejąca od rzeki
Pod koniec popołudnia
W Lizbonie na koniec
Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa
Tylko twoja miłość…
Ludziom, którzy przechodzą
Skradziono spokój duszy
Ludzie, których przybywa
W kolejkach bezrobotnych
Są sprzedawcy, policjanci, banki, gazety
Jak statki, przechodzące tak blisko
Pełne po brzegi
Opuszczające doki
Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa
Tylko twoja miłość

Я хожу на обочине
Камнем преткновения в замешательство
Спускаюсь проспект
И весь город, протягивает мне руку
Следую по улице, пешком, и ты проводишь
Поспешил, говоря, реку против
Летают чайки, на горизонте
Только твоя любовь настолько реальна
Только твоя любовь…
Являются витрины, улицы
И транзит
Не останавливается, сигнал
Тысяч людей
Пересечения в реальной жизни
В разочарований, мигрантов, цыган
Обычный день,
Как ветер, который дует от реки
Вечером
В Лиссабоне в конце концов
Только твоя любовь настолько реальна
Только твоя любовь…
Люди, которые проходят
Тех, кто крадет покой
Люди, которые сгущает
Очередей, безработицы,
Являются продавцы, полицейские, киосков, доставка прессы
Как лодки, которые проходят так близко
Так полно
Отходя от причала
Только твоя любовь настолько реальна
Только твоя любовь…
Idę poboczem
Potykam się w zamieszaniu
W dół aleją
I całe miasto podaje rękę
Idę ulicą, pieszo i ludzie mijają mnie
Śpiesząc się, rozmawiając, przede mną rzeka
Lecące mewy в horyzoncie
Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa
Tylko twoja miłość…
Są wystawy, ulice
I ruch samochodów
Nie stających nawet в światłach
Są tysiące osób
Idących фермы życie prawdziwe
Rozczarowani, emigranci, Cyganie
Zwyczajny весной
Jak брайза wiejąca od rzeki
Pod koniec popołudnia
W Lizbonie в koniec
Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa
Tylko twoja miłość…
Ludziom, którzy przechodzą
Skradziono spokój duszy
Ludzie, в przybywa
W kolejkach bezrobotnych
Są sprzedawcy, policjanci, banki, gazety
Jak statki, przechodzące tak blisko
Pełne po brzegi
Opuszczające doki
Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa
Tylko twoja miłość