Precz z moich oczu | 2011

Precz z moich oczu! Posłucham od razu!
Precz z mego serca! I serce posłucha
Precz z mej pamięci! Nie! Tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha
Jak cień tym dłuższy gdy padnie z daleka
Tym szerzej koło żałobne roztoczy
Tak moja postać, im dalej ucieka
Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy
Na każdym miejscu i o każdej dobie
Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił
Czy zadumana w samotnej komorze
Do arfy zbliżysz nieumyślną rękę
Przypomnisz sobie: właśnie o tej porze
Śpiewałam jemu tę samą piosenkę
Czy grając w szachy, gdy pierwszymi ściegi
Śmiertelna złowi króla twego matnia
Pomyślisz sobie: tak stały szeregi
Gdy się skończyła nasza gra ostatnia
Czy to na balu w chwilach odpoczynku
Siedziesz, nim muzyk tańce zapowiedział
Obaczysz próżne miejsce przy kominku
Pomyślisz sobie: on tam ze mną siedział
Czy książkę weźmiesz, gdzie smutnym wyrokiem
Stargane ujrzysz kochanków nadzieje
Złożywszy książkę z westchnieniem głębokiem
Pomyślisz sobie: ach! to nasze dzieje…
A jeśli autor po zwilej próbie
Parę miłosną na ostatek złączył
Zagasisz świece i pomyślisz sobie:
Czemu nasz romans tak się nie zakończył?
Wtem błyskawica nocna zamigoce:
Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza
I puszczyk z jękiem w okno zatrzepioce …
Pomyęlisz sobie, że to moja dusza
Tak w każdym miejscu i o każdej dobie
Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił

Прочь с моих глаз! Я послушаю сразу!
Долой мое сердце! И сердце послушается
Прочь из моей памяти! Нет! Этого приказа
Моя и твоя память не послушается
Как тень тем дольше, когда она падает издалека
Тем шире круг скорбных клещей
Да, мой персонаж, чем дальше он убегает
Этим толстым Киром твоя память помрачнеет
На каждом месте и о каждой эпохе
Где плакал с тобой, где играл с тобой
Везде и всегда я буду рядом с тобой
Бом повсюду оставил частицу моей души
Задумчива ли она в одинокой камере
К арфе приблизишь нечаянную руку
Вы вспомните: как раз в это время
Я пела ему ту же песню.
Вы играете в шахматы, когда первые стежки
Смертная поймает царя твоего
Вы подумаете: так стояли ряды
Когда закончилась наша последняя игра
Это на балу в моменты отдыха
Вы сидите, пока музыкант не объявил танцы
Ты будешь сидеть у камина.
Вы подумаете: он сидел там со мной
Возьмешь ли книгу, где печальным приговором
Stargane вы увидите влюбленных надежду
Сложив книгу с глубоким вздохом
Вы подумаете: ах! это наше дело…
И если автор после того, как смочить попытку
Любовную пару на остаток он соединил
Потушишь свечи и подумаешь:
Почему наш роман так и не закончился?
Затем ночная молния замигала:
Сухая в саду зашелестит груша
И Пушкин со стоном в окно затрещал. …
Ты подумаешь, что это моя душа.
Да в каждом месте и в каждой эпохе
Где плакал с тобой, где играл с тобой
Везде и всегда я буду рядом с тобой
Бом повсюду оставил частицу моей души