Bekhod Residan | 1991

بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود
بی تو برای شاعری واژه خبر نمی شود
بغض دوباره دیدن ات هست و بدر نمی شود
فکر رسیدن به تو ، فکر رسیدن به من
از تو به خود رسیده ام اینکه سفر نمی شود
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود
دلم اگر به دست تو به نیزه ای نشان شود
برای زخم نیزه ات سینه سپر نمی شود
صبوری و تحمل ات همیشه پشت شیشه ها
پنجره جز به بغض تو ابری و تر نمی شود
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود
صبور خوب خانگی ، شریک ضجه های من
خنده خسته بودنم زنگ خطر نمی شود
حادثه یکی شدن حادثه ای ساده نبود
مرد تو جز تو از کسی ، زیر و زبر نمی شود
به فکر سر سپردنم به اعتماد شانه ات
گریه بخشایش من که بی ثمر نمی شود
همیشگی ترین من ، لاله نازنین من
بیا که جز به رنگ تو ، دگر سحر نمی شود
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود

Не без тебя.
Твое сердце не изменится.
Без тебя не поэт.
К тому же, видеть тебя снова и не становиться лучше.
Мысль о тебе, обо мне.
Я узнал от тебя, что это не путешествие.
Не без тебя.
Твое сердце не изменится.
Мое сердце должно быть помечено копьем в твоей руке.
Щит для твоего копья.
Твое терпение всегда за стеклом.
Окно идет только к тебе.
Не без тебя.
Твое сердце не изменится.
Хорошее терпение, домашнее, мой жалкий партнер,
Мой усталый смех не встревожит.
Слияние случившегося было непростым.
Твой спутник не один, кроме тебя,
Я думаю о том, чтобы довериться тебе.
Мое прощение не будет потрачено впустую.
Мой вечный, мой сладкий Тюльпан.
Приди, кроме твоего цвета, без тебя не будет рассвета.

Твое сердце не изменится.