Iran | 1997

در زیر باران گلوله های داغ
پاشیده بر این خاک بذر هزاران باغ
آنان که بی پروا جان را فدا کردند
در شوره زار عجز جنگل به پا کردند
در بستر تاریخ از خون این یاران
حماسه می جوشد از چشمه ی عصیان
آن لحظه که دژخیم فرمان آتش داد
ز یاد آزادی ، با خون به راه افتاد
در لحظه ی اعدام معراج این یاران
فریادشان این بود پاینده باد ایران
برادری این سو در جوخه ی آتش
آن سو رفیق خلق بالاتر از آتش
در زیر باران گلوله های داغ
پاشیده بر این خاک بذر هزاران باغ
برادر سرباز ، آنکه کنون با ماست
ای کاش پیش از این از خواب بر می خواست
اگر تفکر خلق چون آن برادر بود
تاریخ ما امروز به شکل دیگر بود

Под дождем, горячие пули.
Проливается на эту землю, семена тысяч садов.
И те, кто из своих личных частей-стражники.
Они оставили лес в солончаках.
В день крови этих братьев.
Эпопея спрашивает Из фонтана мятежа.
Когда последний бэтсмен разжег огонь,
Он двинулся с кровью, вспоминая свободу.
При расстреле этих людей
Они сказали: "наконец-то, да здравствует Иран.
Шурин в расстрельной команде
Вон там, приятель, над огнем.
Под дождем, горячие пули.
Проливается на эту землю, семена тысяч садов.
Брат солдат, теперь он с нами.
Хотел бы я, чтобы он проснулся до этого.
Если разум творения был похож на того брата,
Наша сегодняшняя история была другой.