Do Panjereh | 2008

توی یک دیوار سنگی
دو تا پنجره اسیرن
دو تا خسته دو تا تنها
یکیشون تو یکیشون من
دیوار از سنگه سیاهه
سنگ سرد و سخت خارا
زده قفل بی صدایی
به لبای خسته ی ما
نمی تونی که بجنبی
زیر سنگینی دیوار
همه ی عشق من و تو
قصه هست قصه ی دیوار
همیشه فاصله بوده
بین دستای من و تو
با همین تلخی گذشته
شب و روزای من و تو
راه دوری بین ما نیست
اما باز اینم زیاده
تنها پیوند من و تو
دست مهربون باده
ما باید اسیر بمونیم
زنده هستیم تا اسیریم
واسه ما رهایی مرگه
تا رها بشیم می میریم
کاشکی این دیوار خراب شه
من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه
دستای همو بگیریم
شاید اونجا توی دل ها
درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون
دیگه دیواری نباشه

В каменной стене
Они заключенные.
Двое уставших, двое одни.
Один из них во мне.
Стена-черный камень.
Каменные холодные и твердые шипы.
У него нет ни звука.
Наши усталые губы,
Ты не можешь пошевелиться.
Под стеной тяжело.
Вся моя любовь, ты и я.
История.история Стены.
Это всегда было на расстоянии.
Между моими руками и твоими.
Это было так горько.
День и ночь, ты и я.
Между нами не так уж и далеко,
Но это много.
Единственная связь между тобой и мной.
Это дружеская рука.
Мы должны остаться пленниками.
Мы живем, чтобы умереть.
Мы-спасение смерти.
Мы умрем к тому времени, как освободимся.
Я бы хотел, чтобы эта стена разрушилась.
Ты и я умираем вместе.
В другом мире.
Держусь за руки.
Может быть, там, в сердцах.
Никакой боли.
Через их окна.
Больше никаких стен.