Kalpeet | 2012

Ne meinaa mua estää, mutta rakkaani mä aion vastustaa
Ilman lupaa luokses tuun kun muuten en sua enää nähdä saa
Ne syyttää että syntiä tää on, ne väittää että väärin teen
Mä en niistä piittaa tuun vierellesi yhä uudelleen, uudelleen
Sun kasvot on jo kylmät
Kädet vaatteet sulla myöskin ovat valkeet
Ne pyytää mua unohtamaan sinut sekä irti päästämään
Mut tartun yhä lujemmin ja kiinni sinuun sekä muistoon jään
Ei ne tajuu rakkaudesta mitään
Ei ne ymmärtää mua voi
Tiedän että luoja meidät ainiaaksi toisillemme loi, loi
Sun kasvot on jo kylmät
Kädet vaatteet sulla myöskin ovat valkeet
On huulet viileet
Suutelen ja hieman palelen on vallan valkeet

Они остановят меня, но я буду сопротивляться,
Если ты этого не сделаешь, я больше никогда тебя не увижу.
Они обвиняют меня в грехе, они обвиняют меня в проступках,
Мне плевать на них рядом с тобой снова и снова.
Твое лицо уже холодно.
Твои руки тоже белые.
Они просят меня забыть тебя и отпустить,
Но я буду принимать это все труднее и труднее, и держаться за тебя и память.
Они ничего не знают о любви.
Они не понимают меня.
Я знаю, что Бог создал нас навеки друг для друга, создал нас,
Твое лицо уже холодно.
Твои руки тоже белые.
У тебя классные губы.
Я целуюсь, и немного обморожения-это белизна власти.