Pirun Saana | 2010

Saanan ovi kiinni on, umpeen turvonna kosteuvessa
Ee piika sitä aaki sua, kivet hehkuu kuumuuvessa
Tulj' emäntä aattamaan, kumpaenenniin reohtoo ja viimeen vässyy
Ee saanaan männä, ovi kiinni on ja pyssyy
Laateilla vihtoo vierasta väkkee
Melekosta pittää väkj' äläkkee
Tulj' perkeleet nuo laateille
Hakkoo poes sen mikä kuuluu heille
«Isäntä, astu Pirun saanaan!»
Viimeen isäntä rippaan tarttu, uksi aaki tempastiin
Katos äejä saanaan ja ovi kiinni paeskattiin
Kiukaalla kuavetaan korvosta vettä, lyyvään alle lissee puuta
Saanassa tukitaan tuskasta parkuvan isännän suuta
Uamulla saana, tyhjä vieraesta
Kuhtuu sissään kuolevaesta
Kuumoo on vielä kiukaan tuhka
Laateilta löötyy isännän nahka

Я могу захлопнуть дверь, захлопнуть дверь, набухнуть от сырости.
Ee maid это aaki sua, камни пылают в горячей воде tulj ' matron к делу, и как к reuhto, так и к последнему vässä Ee получает поршень, дверь закрыта, и пистолет, плитки будут сиять на госте, население Мелеко-толпа-угодник, дьяволы Туля за этими плитками пусть поес поднимут то, что принадлежит им.
"Масса, наступи на дьявола!»
Последний мастер риппаан Тарту, в ааки темпаст.
Ты не можешь уйти, и дверь закрыта.
Вода из ушей, вода со дна лиры, лес
Лисицы, я не могу не заткнуть рот господина, который плачет от боли.
Уамулла Саана, пустой виераест,
Он умирает.
Жара все еще зола печки,
Плитки отпущены кожей мастера.