Тексты и переводы песен /

Stalag 17 | 2009

Hy is 'n oorlogsveteraan wat die verskrikking van die
Stalag 17 kamp oorleef het deur aan 'n besonderse
Herinnering vas to kleef: 'n groep sigeuners het buite die
Kamp verbygetrek. Hy het gesien hoe die sigeunermeisie
In haar rooi rok die dans van die sigeuners, die czarda
Dans. Sy was onbereikbaar vér anderkant die rolle
Doringdraad; hier binne was dit slegs sneeu wat oor
Die barakke neersif. Nou is hy oud en vergete; saans pak
Hy sy medaljes uit op die bed. In sy klein woonstelletjie
Hoog bo die besige strate van Hillbrow dink hy aan haar
Die sigeunerin van Stalag 17
Hoog bo die stad
Woon 'n man oorspronkilk uit Daljosafat
Met net 'n stoel en 'n bed en medaljes wat
Herinner aan dae lank vervloë
Lank reeds versoen
Met die pyn en sy pensioen
'n veteraan van digby tagtig jaar
Se oorlog en vrede
En soms as hy staar
Deur die rookbeleë skemer waar
Die aandverkeer 'n halssnoer bind
Deur die stad se donker labrint
(koor)
Dink hy aan Stalag 17
Waar hy eens deur die draad
'n sigeunerin kon sien
Wat soos 'n bloedvlek teen
Die somber woud se sneeu
'n laaste czarda dans…
Die foto vergeel
Maar sy naam bly stees 'n belangrike deel
Van 'n ou en 'n byna vergete verhaal
Wat vertel van oorlog en vrede
Deur die donker beleër speel hy solitêr
Om die gedagtes te keer wat telkens dwing
Om deur sy skanse te dring
En die spel te verbreek
En soms as hy tuur
Deur die masker van die donker uur
Word die stad se lig 'n firmament
Maar die flikkering bly onbekend
(koor)

Перевод песни

Он-oorlogsveteraan, что ужас Stalag 17 camp выжил благодаря особому напоминанию, застрявшему на скале: группа цыган за пределами лагеря прошла. он видел, как sigeunermeisie в своем красном платье танец цыган, танец царя. она была недосягаемой vér за ролями колючей проволоки; здесь внутри был лишь снег, что о бараках просеивает. теперь он стар и забыт; ночной пакет
Он достал свои медали на кровати. в своем маленьком woonstelletjie высоко над оживленными улицами холма, думаю, он сказал ей, что сигинерин из Шталага 17 высоко над городом живет человек из Орспронкилька из Дальосафата со стулом и кроватью, и медалями, которые напоминают о давно минувших днях, давно смирился с болью и своей пенсией ветеран почти восьмидесяти лет.
Война и мир,
А иногда, когда он смотрел
На сумерки рукбелеи, где
Аандверкирь-ожерелье, связанное
С темной лабринтой города.
(припев)
Думаю, он был в Шталаге 17, где он когда-то на волоске, сигеунерин мог видеть, что это похоже на bloedvlek против снега мрачного леса, последний танец царя... фотография пожелтела, но его имя остается стисом, важной частью старой и почти забытой истории, в которой рассказывается о войне и мире темной осажденной игрой, он одинок мыслям временам, которые часто заставляют его бульвары проникать, и игра ломается, а иногда, когда он смотрит на маску темного часа, свет города остается неизвестным, но
(припев)