Тексты и переводы песен /

Najprzytulniej | 2011

Najprzytulniej tam, gdzie już nie ma nas
Miejsca, które skrył pod skrzydłami czas
To co było trwa, nikt nam nie zabierze wspomnień
Tamto słońce ma — o wiele większą moc
Nasz ulubiony brzeg, kolana zdarte wciąż
Rodzice krzyczą dość
Pora do domu, jest już chłodniej
Ognisko płoszy ciemność, cisza w sercach gra
Wpatrzeni tacy mali w ten ogromny świat
Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc
Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle
A z czterech świata stron przywoziliśmy wiatr
Walizki pełne snów, od śniegu bielszy piach
I klika mądrych prawd i szczęścia nieuchwytny zapach
Lecz gdzie są tamte dni, kiedy mierzyliśmy mniej
Jak forteca był nasz dom, my się bawiliśmy w nie
Wojna dalej toczy się, lecz to już chyba nie zabawa
Pędzący pociąg — nie usłyszy mego stop
Mała dziewczynka pełna gigantycznych trosk
Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc
Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle
Takie chwile kiedy zamykamy oczy i wracamy do tych dni jeszcze raz
Subtelny uśmiech i cichuteńki płacz
Najprzytulniej jest mi tam, gdzie nikt nie zdąży
Nie odnajdzie drogi nikt oprócz nas
Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc
Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle

Перевод песни

Там, где нас больше нет.
Места, которые скрыл под крыльями время
То, что было, никто не отнимет у нас воспоминаний.
Это солнце имеет гораздо большую силу
Наш любимый берег, колени порваны до сих пор
Родители кричат довольно
Пора домой, уже прохладнее
Костер полыхает тьмой, тишина в сердцах играет
Такие маленькие в этом огромном мире
Мы возвращаемся с дальнего пути в свои старые уютные места
Идеальных и непоколебимых дней, запечатленных в памяти туманом
А с четырех миров мы привозили ветер
Чемоданы полны снов, от снега белее песок
И кликов мудрых истин и счастья неуловимый запах
Но где те дни, когда мы измеряли меньше
Когда крепость была нашим домом, мы играли в нее
Война продолжается, но это уже не игра.
Мчащийся поезд-не услышит моей остановки
Маленькая девочка, полная гигантских забот
Мы возвращаемся с дальнего пути в свои старые уютные места
Идеальных и непоколебимых дней, запечатленных в памяти туманом
Такие моменты, когда мы закрываем глаза и снова возвращаемся к этим дням
Тонкая улыбка и тихий плач
Самое приятное для меня-там, где никто не успеет.
Никто, кроме нас, не найдет дорогу.
Мы возвращаемся с дальнего пути в свои старые уютные места
Идеальных и непоколебимых дней, запечатленных в памяти туманом