Feggaria Xartina | 2011

Να 'ρθει μια βροχή τους δρόμους να κλείσει
Και συ σαν σκιά από το παράθυρο να μπεις
Εκεί να σταθείς, χωρίς να μιλήσεις
Οι λέξεις ξεχνιούνται θα δεις
Μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες
Πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες
Μπορεί να έφυγες, μπορεί να ξέχασες
Σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες
Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό
Και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες
Αέρας να 'ρθει τα ίχνη να σβήσει
Που χρόνια μετά, εσένα θυμίζουν δυνατά
Συρτάρια κλειστά, που έχω ανοίξει
Σε νιώθω και ας είσαι μακριά
Μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες
Πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες
Μπορεί να έφυγες, μπορεί να ξέχασες
Σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες
Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό
Και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες

Приехать в дождь на улицах, чтобы закрыть
И ты, как тень из окна попасть
Там стоять, не говорить
Слова забываются, вот увидишь
Может уехала, может ушла
Всегда ты был в другом месте, но теперь тебе удалось сбежать
Может ушел, может, ты забыл
Знаки я поставил на дороге, но потерял
Лун бумажные я вешаю на небе
И ты их сжег, а ты их спалил
Воздух не приедет следы стереть
Что лет после, тебя напоминает сильно
Ящики закрытые, которые я открыл
Я чувствую тебя и пусть ты далеко
Может уехала, может ушла
Всегда ты был в другом месте, но теперь тебе удалось сбежать
Может ушел, может, ты забыл
Знаки я поставил на дороге, но потерял
Лун бумажные я вешаю на небе
И ты их сжег, а ты их спалил