Dat Verliefde Gevoel | 1994

Dat verliefde gevoel
Dat je nooit meer vergeet
Dat opwindende vuur
Dat zo zoet aan je vreet
Dat verliefde gevoel
Dat verheven gewoel
Als je denkt dat je alles met zekerheid weet
Dat verliefde gevoel
Dat je nooit meer vergeet
Alsof duizenden vlinders gaan vliegen
Die verzengende brand
Die zo zachtjes verzandt
Zich door sleur tot gewoonte laat wiegen
We zijn nu lang aan ons samen gewend
Niemand kan onze rust meer verstoren
Door die jaren is alles vertrouwd en bekend
De harmonie kan nu niet meer ontsporen
En soms plotseling voel ik die opwinding weer
Maar dan duurt het altijd maar heel even
En dan wint weer de dagelijkse, huiselijke sfeer
Waar zijn ooit al die vlinders gebleven
Dat verliefde gevoel
Dat je nooit meer vergeet
Dat opwindende vuur
Dat zo zoet aan je vreet
Dat verliefde gevoel
Dat verheven gewoel
Als je denkt dat je alles met zekerheid weet
Dat verliefde gevoel
Dat je nooit meer vergeet
Alsof duizenden vlinders gaan vliegen
Die verzengende brand
Die zo zachtjes verzandt
Zich door sleur dat gevoel
Dat zich niet laat bedriegen
Tot gewoonte laat wiegen
We zijn nu zolang aan ons samen gewend
Dat verliefde gevoel is bevroren
Door die jaren is alles vertrouwd en bekend
Die verzengende brand ging verloren
Veel te weinig voel ik ooit die opwinding weer
Ik heb niet genoeg aan heel even
Voor 'k 't weet zit ik weer in die dagelijkse sfeer
Oh, waar zijn toch die vlinders gebleven
Dat verliefde gevoel
Dat je nooit meer vergeet
Dat opwindende vuur
Dat zo zoet aan je vreet
Dat verliefde gevoel
Dat verheven gewoel
Als je denkt dat je alles met zekerheid weet
Dat verliefde gevoel
Dat je nooit meer vergeet
Alsof duizenden vlinders gaan vliegen
Die verzengende brand
Die zo zachtjes verzandt
Zich door sleur tot gewoonte laat wiegen
Daar zitten we dan, elkaars blok aan de benen
Toch willen we beiden alleen maar dat ene
Dat verliefde gevoel…

Это чувство любви,
Которое ты никогда не забудешь,
Это волнующий огонь,
Который так сладко пожирает тебя,
Это чувство любви,
Это возвышенный рост.
Если ты думаешь, что знаешь все с уверенностью,
Это чувство любви,
Которое ты никогда не забудешь,
Словно тысячи бабочек полетят к
Горящему огню,
Который так нежно мчится,
Кружась в привычных
Чертах, мы уже давно привыкли к нам вместе.
Никто больше не сможет нарушить наш покой
В те годы, все знакомо и знакомо,
Гармония больше не может сорвать,
И иногда внезапно я снова чувствую это волнение,
Но тогда это займет всего минуту.
А потом снова побеждает ежедневная, домашняя атмосфера.
Куда делись все эти бабочки?
Это чувство любви,
Которое ты никогда не забудешь,
Это волнующий огонь,
Который так сладко пожирает тебя,
Это чувство любви,
Это возвышенный рост.
Если вы думаете, что знаете все с уверенностью,
Что чувство любви,
Которое вы никогда не забудете,
Как тысячи бабочек, полетит
Этот пылающий огонь,
Который так мягко
Пронзает это чувство,
Которое не будет обмануто,
Делает привычку качаться,
Мы так давно привыкли к нам вместе.
Это чувство любви застыло
В те годы, все знакомо и знакомо,
Что горящий огонь был потерян
Слишком мало, я когда-либо чувствовал это волнение снова.
Мне не нужно ни минуты.
Прежде чем я узнаю об этом, я вернусь в эту повседневную атмосферу.
О, куда делись эти бабочки?
Это чувство любви,
Которое ты никогда не забудешь,
Это волнующий огонь,
Который так сладко пожирает тебя,
Это чувство любви,
Это возвышенный рост.
Если ты думаешь, что знаешь все с уверенностью,
То это чувство любви,
Которое ты никогда не забудешь,
Словно тысячи бабочек полетят
На горящем огне,
Который так нежно мчится,
Кружась в привычном огне.
Вот и мы, спинки друг друга к стене.
И все же мы оба хотим лишь одного-
Чувства любви...