Aman | 2019

به گودِ چشم سیاهش، به خونِ توی نگاهش
به آن دو ماهیِ قرمز میان عمق دو چاهش
نگاه کردم و گریه امان نداد بمانم
به او که معنیِ دوری‌ست، که انتهای صبوری‌ست
به خنده‌ هاش که زوری‌ست
نگاه کردم و گریه امان نداد بمانم
امان از آن شب وحشت، امان از این همه دوری
از این تنفسِ در مرگ، عذابِ زنده به گوری
به هیچ راه پس و پیش، به دردِ بیشتر از پیش
به آن دو چشم دهاتیش
نگاه کردم و گریه امان نداد بمانم
به ساق و سایش ارّه، به جیغ او تهِ درّه
به مرگ ذرّه به ذرّه
نگاه کردم و گریه امان نداد بمانم
به روی و موی سپیدش، به اشک و تاری دیدش
به کورسوی امیدش
نگاه کردم و گریه امان نداد بمانم
امان از آن شب وحشت، امان از این همه دوری
از این تنفسِ در مرگ، عذابِ زنده به گوری
به هیچ راه پس و پیش، به دردِ بیشتر از پیش
به آن دو چشم دهاتیش
نگاه کردم و گریه امان نداد بمانم

Черный глаз, кровь в ее глазах,
С двумя красными рыбками между глубинами двух центов.
Я посмотрел, и он не пощадил меня.
Для него это означает расстояние, которое заканчивается терпением.
У него тяжелый смех.
Я посмотрел, и он не пощадил меня.
Прочь от той ночи ужаса,
От этого дыхания смерти, живого мучения.
Нет пути назад, нет больше боли, чем прежде,
Два глаза деревни.
Я посмотрел, и он не пощадил меня.
- К его ноге и груди. - да, к его крику на дне долины.
До смерти, по частям.
Я посмотрел, и он не пощадил меня.
Он видел его на лице и на волосах, в слезах и печали.
Она на оцеплении.
Я посмотрел, и он не пощадил меня.
Прочь от той ночи ужаса,
От этого дыхания смерти, живого мучения.
Нет пути назад, нет больше боли, чем прежде,
Два глаза деревни.
Я посмотрел, и он не пощадил меня.