De léo pos mou leípeis
Den xéro an tolmó
Na antimetopíso to apólyto kenó
De léo pos akóma se skéftomai sychná
Ston eaftó mou kleínomai xaná
Se skoteiná domátia
Ta chília mas kommátia
Éstisan xéfreno choró
Ston ouranó sou astéria
Gínan ta dyo mou chéria
Kai ankaliázoun to kenó
Mesánychta kai káti ki egó periméno
Kai as to xéro pos de tha gyríseis
De sou zitáo káti kai as epiméno
Na gemízo to domátio týpseis
Mesánychta kai káti ki egó na dakrýzo
Me tin aftapáti pos s' angízo
Sta kókkina oi sképseis ma ótan se ftáno
Aéras gínesai, se cháno
Kai se cháno
De léo pos ponáo ótan omologó
Pos eímai i aitía pou mas éftase edó
De léo póso thélo gia séna miló
Kai den boró poté na xechastó
Se skoteiná domátia
Ta chília mas kommátia
Éstisan xéfreno choró
Ston ouranó sou astéria
Gínan ta dyo mou chéria
Kai ankaliázoun to kenó
Mesánychta kai káti ki egó periméno
Kai as to xéro pos de tha gyríseis
De sou zitáo káti kai as epiméno
Na gemízo to domátio týpseis
Mesánychta kai káti ki egó na dakrýzo
Me tin aftapáti pos s' angízo
Sta kókkina oi sképseis ma ótan se ftáno
Aéras gínesai, se cháno
Kai se cháno
Kai se cháno
Δε λέω πως μου λείπεις
Δεν ξέρω αν τολμώ
Να αντιμετωπίσω το απόλυτο κενό
Δε λέω πως ακόμα σε σκέφτομαι συχνά
Στον εαυτό μου κλείνομαι ξανά
Σε σκοτεινά δωμάτια
Τα χίλια μας κομμάτια
Έστησαν ξέφρενο χορό
Στον ουρανό σου αστέρια
Γίναν τα δυο μου χέρια
Και αγκαλιάζουν το κενό
Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ περιμένω
Και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω
Να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις
Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ να δακρύζω
Με την αυταπάτη πως σ' αγγίζω
Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω
Αέρας γίνεσαι, σε χάνω
Και σε χάνω
Δε λέω πως πονάω όταν ομολογώ
Πως είμαι η αιτία που μας έφτασε εδώ
Δε λέω πόσο θέλω για σένα μιλώ
Και δεν μπορώ ποτέ να ξεχαστώ
Σε σκοτεινά δωμάτια
Τα χίλια μας κομμάτια
Έστησαν ξέφρενο χορό
Στον ουρανό σου αστέρια
Γίναν τα δυο μου χέρια
Και αγκαλιάζουν το κενό
Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ περιμένω
Και ας το ξέρω πως δε θα γυρίσεις
Δε σου ζητάω κάτι και ας επιμένω
Να γεμίζω το δωμάτιο τύψεις
Μεσάνυχτα και κάτι κι εγώ να δακρύζω
Με την αυταπάτη πως σ' αγγίζω
Στα κόκκινα οι σκέψεις μα όταν σε φτάνω
Αέρας γίνεσαι, σε χάνω
Και σε χάνω
Και σε χάνω