O Podglądaniu | 1997

Nie śpię czuwam
Na palcach podchodzę do okna
Obserwuje sąsiadów
Przez pożółkłe firanki
Widzę kobietę
W skupieniu prasującą koszulę
Modny fiolet zdobi jej powieki
Lecz to chyba nie makijaż…
Widzę staruszkę
Niewidomą z różańcem w półuśmiechu
Mały chłopiec chyba wnuczek
Wygrzebuje jej drobne z portfela
Widze mężczyznę
Z tych co nie starzeją się z godnością
Przed lustrem wciąga wielki brzuch
Smaruje się samoopalaczem…
A w moim domu
Cichutko jakby makiem zasiał
Ciszę łamią jedynie miarowe oddechy
Pora chyba rozprostować stare kośći
Dzień się skończył
Straż przejmują anioły

Не сплю, не сплю
На цыпочках подхожу к окну
Наблюдает за соседями
Сквозь пожелтевшие занавески
Я вижу женщину
В фокусе гладильная рубашка
Модный фиолетовый украшает ее веки
Но это, наверное, не макияж.…
Я вижу старуху
Слепой с четками в полуулыбке
Маленький мальчик, наверное, внучек
Он выкапывает мелочь из ее бумажника.
Я вижу мужчину
Из тех, кто не стареет с достоинством
Перед зеркалом он втягивает большой живот
Смазывается автозагаром…
И в моем доме
Тихо, будто маком посеял
Тишину нарушают лишь мерные вдохи
Пора размять старые кости.
День закончился
Стражу захватывают Ангелы