Шлях валхвоў | 2010

Са мной гульню заладзіў вецер,
У чыстым полі сярод ночы.
Гне да долу, збіць з ног хоча,
Засыпае снегам вочы.
Але бачу, недалёка
Засталося мне да лесу.
За сцяной дрэў, за высокай,
Завірухе мала месца.
Абраў знаёмы накірунак
І ў чорны глыб накіраваўся.
Стамляла йсці па гурбах снега,
Ды часам за галлё чапляўся.
Усё, заўважыў гэта месца —
Густы ельнік што хавае.
Невялікая паляна,
Туды я накірунак маю.
Вогнішча развёў у цемры
І ў наступнае імгненне
Цень адкінуў святы камень —
Прад ім ўпаў я на калені.
І ў час калі прамовіў словы
Хвалы Багам нашага роду,
Цела Дух прашчура напоўніў
І ўвабраў я моц прыроды.
Нават той скарб каштоўных ведаў,
Што лес пранёс ў пакаленнях,
Раптоўна розум мой спасцігнуў
І атрымаў я прасвятленне.
Колазварот жыцця зямнога
Усім даўно адзначыў месца.
У віры бясконцым і спрадвечным
Павінны мы свой лёс пранесці.

Со мной игру заделал ветер,
В чистом поле среди ночи.
Гнет к долу, сбить с ног хочет,
Засыпает снегом глаза.
Но вижу, недалеко
Осталось мне до леса.
За стеной деревьев, за высокой,
Вьюге мало места.
Выбрал знакомое направление
И в черный глубь устремился.
Уставала идти по сугробам снега,
Да иногда за хворост приставал.
Все, заметил это место —
Густой ельник что скрывает.
Небольшая поляна,
Туда я направление мою.
Костер развел в темноте
И в следующее мгновение
Тень отбросил священный камень —
Пред ним упал я на колени.
И во время когда произнес слова
Похвалы богам нашего рода,
Тело Дух пращура наполнил
И впитал я мощь природы.
Даже то сокровище ценных знаний,
Что лес пронес в поколениях,
Внезапно ум мой постигнул
И получил я прозрение.
Круговерть жизни земной
Всем давно отметил место.
В водовороте бесконечном и исконном
Должны мы свою судьбу пронести.