Deli Dar Atash | 2016

چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم
به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان، دریای آتش گشته از دردم
شرار انگیز و طوفانی، هوایی در من افتاده است
که همچون حلقه آتش در این گرداب می گردم
به شوق لعل جانبخشی که درمان جهان با اوست
چه طوفان می کند این موج خون، در جان پر دردم
در جان پر دردم، چه طوفان می کند
در آن شب های طوفانی که عالم زیر و رو میشد
نهانی شب چراغ عشق را در سینه پروردم
در سینه پروردم
چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم
به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان، دریای آتش گشته از دردم

Какая жалость!
Что сотня Солнц пылает от холодного пепла,
* ты подарил мне радость, * * Приходи посмотреть эту ночь, *
Что равнины неба и море огня пришли от моей боли.
Свирепый и шторм, я витаю в воздухе.
Я похож на огненное кольцо в этом вихре.
С таким же рвением, как лекарство миру.
Что это за ураган, эта волна крови в моей больной душе.
Какой шторм
В бурные ночи!
Я носила ночник в груди любви,
Которую кормила грудью.
Какая жалость!
Что сотня Солнц пылает от холодного пепла,
* ты подарил мне радость, * * Приходи посмотреть эту ночь, *
Что равнины неба и море огня пришли от моей боли.