Foroogh | 2017

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبار آلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور
می‌رهم از خویش و می‌مانم ز خویش
هر چه بر جا مانده ویران می‌شود
روح من چون بادبان قایقی
در افق‌ها دور و پنهان می‌شود
خاک می‌خواند مرا هر دم به خویش
می‌رسند از ره که در خاکم نهند
آه شاید عاشقانم نیمه شب
گل به روی گور غمناکم نهند
لیک دیگر پیکر سرد مرا
می‌فشارد خاک دامن‌گیر خاک
بی‌تو
بی‌تو دور از ضربه‌های قلب تو
قلب من می‌پوسد آنجا زیر خاک
بی‌تو دور از ضربه‌های قلب تو
قلب من می‌پوسد آنجا زیر خاک
بی‌تو دور از ضربه‌های قلب تو
قلب من می‌پوسد آنجا زیر خاک
بعدها نام مرا باران و باد
نرم می‌شویند از رخسار سنگ
گور من گمنام می‌ماند به راه
فارغ از افسانه‌های نام و ننگ
فارغ از افسانه‌های نام و ننگ

Однажды придет моя смерть.
В свете весны света, (
они будут) посреди яростного огня
Или Фуркана.
Я умру от себя и буду моим самым дорогим спутником,
Все, что осталось, уничтожено.
Моя душа, потому что ты плывешь на лодке.
Скрытый в тени,
И когда он позовет меня на смерть,
Они будут бегать в пылающем огне.
А, возможно, мои возлюбленные в полночь.
И цветы покинут мою могилу,
Мое другое холодное озеро.
Сочится грязь, Суэйн.
Bitto
Bittoo прочь от биения твоего сердца.
Мое сердце опускается вниз.
Прочь от биения твоего сердца.
Мое сердце опускается вниз.
Прочь от биения твоего сердца.
Мое сердце опускается вниз.
Меня будут звать дождь и ветер.
Они мягкие от Руксара.
Моя могила остается неизвестной.
Ничего, кроме легенд и дерьма.
Ничего, кроме легенд и дерьма.