Divar | 2015

ما بی تفاوت زندگی کردیم این زندگی کردن خودش جنگه
ما کوه بودیم روبرویه هم خاطرامون از هم یه مشت سنگه
از اون همه احساس بین ما حسی به جز عادت نمیمونه
ما داغ بودیمو نفهمیدیم چیزی از این حالت نمیمونه
ما داغ بودیمو نفهمیدیم
چیزی از این حالت نمیمونه
چیزی از این حالت نمیمونه
تو این اتاقه تنگو دلگیرم تا باقیه عمرم یه جور سر شه
من از خودم فاصله میگیرم دیوار هی نزدیکتر میشه
میخندمو دردامو میشمارم تلخه ولی شاید دلم واشه
وقتی برایه غصه هام جا نیست دیوارو هل میدم غمام جا شه
وقتی برایه غصه هام جا نیست
دیوارو هل میدم غمام جا شه
دیوارو هل میدم غمام جا شه
دیوارو هل میدم غمام جا شه
از بس که احوالم پریشونه
دیوار با من هم زبون میشه
اما سر هر چیزه بی مورد
با هم دوباره حرفمون میشه
با هم دوباره حرفمون میشه
وقتی یه آدم پای احساسش هر چیزیو که داره می بازه
تنهایی از اون آدمه عاشق یک کوه بی احساس میسازه
یک کوه بی احساس میسازه
ما کوه بودیم روبرویه هم خاطرامون از هم یه مشت سنگه
ما بی تفاوت زندگی کردیم این زندگی کردن خودش جنگه
تو این اتاقه تنگو دلگیرم
تا باقیه عمرم یه جور سر شه
من از خودم فاصله میگیرم
دیوار هی نزدیکتر میشه
میخندمو دردامو میشمارم
تلخه ولی شاید دلم واشه
وقتی برایه غصه هام جا نیست دیوارو هل میدم غمام جا شه
وقتی برایه غصه هام جا نیست
دیوارو هل میدم غمام جا شه
دیوارو هل میدم غمام جا شه
ما بی تفاوت زندگی کردیم

Мы жили безразлично, эта жизнь-война.
Мы были на горе, сталкиваясь со всеми воспоминаниями друг о друге-это скалы.
Все эти чувства между нами будут лишь привычкой.
Нам стало жарко, и мы не смогли понять, это не продлится долго.
Мы были горячи. мы не могли понять.
Ничто не продлится долго.
Ничто не продлится долго.
В этой тоскливой комнате все будет так же до конца моей жизни.
Я держусь подальше от себя, стена приближается.
Я смеюсь и считаю свою боль, но, возможно, я устал от нее.
Когда нет места для моих печалей, я толкаю стены.
* Нет времени для моих печалей, *
Толкни стену, чтобы скрыть мое горе.
Толкни стену, чтобы скрыть мое горе.
Толкни стену, чтобы скрыть мое горе.
Я так расстроена из-за своего настроения.
Стена говорит со мной.
Но все прекрасно.
Мы поговорим снова.
Мы поговорим снова.
Когда ноги человека упускают все, что они вот-вот потеряют,
Одинокий человек влюбляется в Холодную гору.
Это делает гору бессердечной.
Мы были на горе, сталкиваясь со всеми воспоминаниями друг о друге-это скалы.
Мы жили безразлично, эта жизнь-война.
В этой тоскливой комнате.
До конца моей жизни.
Я держусь подальше от себя.
Стена приближается.
Я смеюсь и считаю свою боль.
Это горько, но, возможно, мне грустно.
Когда нет места для моих печалей, я толкаю стены.
* Нет времени для моих печалей, *
Толкни стену, чтобы скрыть мое горе.
Толкни стену, чтобы скрыть мое горе.
Мы жили безразлично.